1001 bài thơ Hoa Bằng Lăng Tím với tình yêu đôi lứa & nỗi nhớ | Educationuk-vietnam.org

(iini.net) Pas sintezës poezi e trishtë dashurie Më e fundit, iini.net dëshiron të vazhdojë të zgjedhë poezi të vërteta të bukura të luleve të mauzoleut vjollcë për ata që e duan bukurinë e kësaj luleje vjollce besnike.

Poezi rreth luleve të purpurta pranë mauzoleut (foto: internet)

ÇANTA TË GJATITET: PËRBËRËSIT TË GJATIT

Poezia: Nguyen Dinh Huan

Me nostalgji për të luajtur

Njëherë e një kohë ishim të dashuruar

Kujtoni pasditet

Në rrugën e vjetër ka shumë gjethe që fluturojnë.

Ne jemi të kapur për dore

Dielli i verdhë i ndritshëm mahnit zemrat e njerëzve

Jam i lumtur që të shoh të buzëqeshësh

Buze te embla dhe te bukura.

Puthja që dhamë

Më mbani dorën dhe më drejtoni në të ardhmen

Vitet e dashurisë nuk do të shuhen kurrë

Edhe nëse jeni larg, do ta mbani mend gjithmonë mauzoleun.

A e dinin të moshuarit?

Duke vizituar vendin e vjetër në zemrën time mungon dikush

Më mungon vajza me sy dre

Buze roze dhe floke te gjate aromatike.

Tani flokët janë zbehur

Pse dashuria e vjetër qëndron përgjithmonë në zemrën time

Bang Lang tani ka lulëzuar

Koha zbeh hijen rozë për të mos harruar.

Poezi: LULET QËLLIM NË DITËN E VJETËR
Poezia: Toan Tam Hoa

Ngjyra e luleve të purpurta në diellin e lehtë të pasdites

Ku është hija e të moshuarve tani?

Më kujtohet që përqafove molusqet dhe këndoje

Një histori dashurie që nuk është shkruar me fjali të plota

Perëndimi i diellit lëshoi ​​me nxitim një ngjyrë bari të tharë

Era tund lulet e purpurta që bien pranë meje

Sepse nuk kam zgjedhje

Kështu që unë duhej të…sipas marrëveshjes sime të lindjes

Më dhemb në zemër…i pashpresë

E ndoqa burrin tim në një tokë të çuditshme pasdite me shi

Poezia që duam është depozituar

Duke i dhënë fund një lule vjollce lëkundëse

Kur koha bëhet eksponenciale…e kaluara

Unë kthehem për të gjetur ngjyrën e luleve të purpurta larg

Dhe vetëm këtë pasdite, unë jam shoku juaj

Duaje dashurinë që vdiq në mes të lumit.

Poema: Me varr të purpurt

Poezia: Vanessa Le

Me mauzoleun e luleve të purpurta në të kaluarën

Që jep fshehurazi çdo pasdite

Ngjyra e luleve mbetet në bukuri

Ëndrra të bollshme për thyerje zemre

Dashuri e purpurt besnike

Degët e luleve të vitit të vjetër janë gjithmonë në pritje

Pranë mauzoleumit me degë që lulëzojnë

Pluhuri i rrugës së betejës u largua me përtesë

Njerëzit kthehen në tymin e fishekzjarreve

I dua sytë e tu të vegjël me lot në to

Pse nuk largohesh

Çfarë duhet bërë më i trishtuar dhe i habitur

Njëherë e një kohë, edhe unë ëndërroja për gurë ari

Betohem të mos humbas fshatin me varkë

Cila nënë pjeshke dëshiron të jetë profesioniste

Ju lutemi hiqni dorë nga të gjithë gëzimin e fishekzjarreve

Dorëzimi i një filxhani verë të fortë

Një palë zemra dhe dëshira të pashuar

Koha për të kërkuar dikë të kuptojë për kë

Fati i Vu-së është plot dashuri.

Purple Bang Lang në skajin e bardhë të këmishës së një studenti (foto: internet)

Poema: Petalet që bien

Poezia: Udhëtar endacak

Herët në mëngjes, dielli do të relaksohet

Rruga e vjetër ishte plot me krahë Bang që binin mbi shkallët

Takat tuaja të buzëkuqit ecin butësisht

Faqet rozë më shumë lule të buta në dorë

Agimi thërret diellin, jam i dehur

Në frikën e petaleve që fluturojnë në qiell

Vjollcë e brishtë e mrekullueshme

Duke përgjuar në erë, sytë e drerëve shkëlqejnë

Rruga e vjetër ka lule të gjata me tapet

Rreshtat e pemëve të varura në këtë shpatull

Të shpërndara me këngë

Fluturoni me erë të pasur me shije

Kujdesuni për petalet e purpurta

Të kënaq të kesh një ëndërr të bukur, të duash jetën

Era e fryn këmishën lirshëm

Shiriti i pastër i bardhë, retë po notojnë në qiell

Sa bukur janë petalet që fluturojnë

Ju vë në gjumë në një aventurë pasionante të jetës

Kënga ime e dashurisë është plot këngë

Ru ne ëndërrojmë këngë dashurie pasionante.

POEZI: KUJTOJE ME GJUHË

Poezia: Nguyen Dinh Huan

Kujtimet e së shkuarës kthehen në jetë

Mosha e shkollës me dashuri të marrë

Kujtimet e ëmbla janë përgjithmonë në zemrën time

Mos harroni ditën me mauzoleun vjollcë në sezonin e luleve

Le të shkojmë në klasë, rruga është larg

Të kapur për dore, ne shkojmë përpara dhe mbrapa

Le të bëjmë një premtim për të ndërtuar një ëndërr për të ardhmen

Zgjedhja e një dege me flokë të lidhur

Unë jam si një mbretëreshë e bukur pa fron

Ne premtojmë të duam njëri-tjetrin përgjithmonë

Përgjithmonë do të jenë disa mesazhe dashurie

Këtë jetë ne jetojmë për ta dashuruar

Pavarësisht stuhisë, ne ndajmë një rrugë të lumtur

Por ëndrrat nuk realizohen

Ka ardhur vjeshta, stina e ndarjes së krizantemave

Ju shkoni në anën e kundërt dhe fluturoni me krahët e qiellit

Duke të lënë vetëm, i lag sytë nga dhimbje

Nuk ka mbetur asgjë në zemrën time përveç stuhisë

Prilli sjell nostalgji pranë mauzoleut.

POEMA: Lule vjollce me varr

Poezia: Fuji

Më kujtohet ende një kohë kur më pëlqenin lulet e purpurta

Lule të trishta në mes të natës

Aroma e butë përhap buzët e buta të ëmbël

Unë ende e quaj një lule përkujtimore

Më kujtohet ende një raft me lule të purpurta

Kur isha student, isha ende budalla

Stina e poezive të dashurisë dhe dashurisë

Kush është i turpshëm dhe e do këmishën e bardhë

Më kujtohen ende verat e qeta

Duke ndriçuar në diell, nuk ka mbetur askush

Krahët e lemurëve meditojnë netët e gjata

Të dashur cikadat që psherëtinin në vend që të këndojnë

Sa stinë kanë kaluar dhe hëna është zbehur

Sa stinë janë harruar nga mauzoleu?

Pluhuri me myshk mbulon rrugën e njerëzve

Stina e trishtimit dhe e të qarit për të pathënën….

Tani, mauzoleumi i jep jetën ende ngjyrë vjollce

Duke dashur kohën kur këmisha e bardhë ishte në zemër

Mosha e pafajshme ëndërron përgjithmonë në kërkim

Tani duke kujtuar një kohë për fat të keq….

Degë e bukur e lules së zambakut të purpurt (foto: internet)

POEMA: Të duash krahët me Lang

Poezia: Fuji

Ka pasdite vere që qajnë në sezonin e kaluar

Duke parë feniksin e kuq që bie në të gjithë rrugën

Dëgjoni zhurmën e vjeshtës që vjen paksa

Si të kujtojmë sythat e vdekur të luleve…

Pastaj një ditë iku edhe era

Qetë i trishtuar me mauzoleun vjollcë

Njerëzit atje kanë dëgjuar shpirtin që i fiket

Në krahët e zogut që lëviz në horizont

Gjurmët e një udhëtari të verbër

Këmbët nuk lodhen në mes të rrugës së gjatë të jetës

Për të qarë feniksin e kuq

Uleni barrën e pikëllimit dhe shqetësimit o njerëz!

Kaq shumë vera të qeta që nuk ndalojnë së rënë

Retë mbuluan netët e bardha

Mauzoleumi i purpurt netë të gjata të qeta

Pluhuri me myshk mbulon rrugën e kthimit

Duke dashur një kohë kur një këmishë e bardhë është e lyer me kanavacë

Mosha e pafajshme është gjithmonë në kërkim të luleve të purpurta

Tani duke kujtuar një kohë për fat të keq….

Jeta në tavan kujtohet përgjithmonë në zemër.

POETER ME QËLLIM: BASHKËPUNË DUA GRA
Poezia: Mi Pha

Sot pasdite nëpër rrugicën time

Me mauzole të purpurt në platformën lëkundëse

Erërat e forta të ndryshimit të stinëve

Merr frymë në aromën e ëmbël të shpirtit tim

Duke u mbështetur për të marrë një buzëqeshje

Oh ose ngjyra vjollce që kam dashur dikur

Eja këtu pasdite vonë

Do të doja të qëndroja dhe të vendosja një tendë për natën

Shpatulla në anën e shkallëve

Buzëqesh çuditërisht kur nata anon

Hidhni më shumë ngjyra shkëlqyese

Qielli është i mbushur me dritë të bukur të hënës

Amerika ëndërronte pak larg

Papritur dua që të jesh i imi

Mbaje vetëm

Më lër të jem besnik gjithë jetën

E pëlqeni ngjyrën vjollcë

Meqë ra fjala, mos ki turp me mua.

POEMA: Lule vjollce me varr

Poezia: Një Vien

Ende lulja e vjetër e purpurt

Kush humbet në rrugën e pasdites?

Era e zemrës apo nostalgjia

Pranë lumit ka një zemër të egër vjollce

Tani unë jam duke ecur në diell

Me një ëndërr pasionante të dashurisë vjollce

Pasdite shofer i vetmuar

A e di i dashuri juaj gjuhën e dashurisë.. Në cilin vit..?

Sot në diellin mbytës

Shkon në nostalgji duke pëshpëritur në erë

Ende ngjyra e vjetër e purpurt e luleve

Dielli i mesditës është i butë sikur sapo ka kaluar..?

Lulet e vjetra vjollce janë mizore

E habitur në pranverë, ëndërroja të më mungonte fshati i këmishave

Tani kthehuni në fshat, ulni perden

Dashuria ime është e hapur .. Kush dëshiron .. Vjollcë e vjetër ..?

Nga mauzoleumi i purpurt në të kaluarën (foto: internet)

POEZI: MË PARAQIT QËLLIM ME GJUHËN

Poezia: Quyen Ni

E mbani mend ngjyrën vjollcë të luleve të vjetra?

Në të njëjtën shkollë besim dhe dashuri për dy fëmijë

Merrni dhe lini dy vakte në ditë

Rruga gjithashtu qesh kur Hue bie shi në ditë me shi

Ne kemi qenë bashkë gjithë ditën dhe ende nuk kemi qenë

Qëndro pak larg…

Sa larg je ketu Vi Da

Unë jam me ju përmes Digës së Gurit

Rruga e njohur e ngulitur me hapat tanë

Ka pemë të emërtuara sipas mauzoleumit të purpurt

Ai tha se sikur dashuria ime është e ëmbël

Vjollca e butë është një vjollcë poetike

Unë jam ende këtu në një cep ëndërrimtar të Hue

Unë të kam pritur për një kohë të gjatë dhe nuk mund të të shoh

Vjollca është ngjyra e lules që e dua atë vit

Ende në pritje për të zgjuar ëndrrën e dashurisë

Kthehu, dëgjoj lemzë çdo pasdite

Moss mbuloi ditët e dashurisë në distanca të gjata

Lulet vjollce një histori dashurie e papërfunduar

Perqafim pergjithmone…kaq vjollce pergjithmone te pafuqishme..!!!

Poezi: NGJYRA DASHURIA
Poezia: Do Thuy

Bang Lang! Unë jam shumë e bukur

Koha për të lyer më shumë bukurinë e kripur

Vera ka ardhur për të më tërhequr për të hapur krahët e mi

Po lulëzon… oh! dritë vjollcë ëndërrimtare

Jam kthyer me rroba të pafajshme

Pafajësia e fëmijërisë vazhdon ende

Rruga ka marrë ngjyra më soditëse

Rrugë paqësore, pse shikoni prapa?

Jeni penduar ende për një sezon provimesh?

Se Bang Lang nuk ka thënë ende asgjë… premtim

Kjo është ajo atëherë! sezoni i mauzoleut përsëri

Më kthe në atë vend… në kohën e ëndrrës sime

Rruga është plot me lule të bukura të purpurta.

SIPAS QËLLIMIT

Poezia: Nguyen Dinh Huan

Bang Lang, Oh Lang Lang.

Lulet e purpurta në zemrën time më mungojnë dikë.

Pse lulet vazhdojnë të lulëzojnë?

Petalet e brishta vjollce.

Njëherë e një kohë të kam dashur.

Ju jeni po aq e bukur sa një lule e bukur.

Lëkundje në dritën e agimit.

Së bashku, ne të dy jemi të dashuruar.

Herët pasdite dorë për dore.

Bëni një shëtitje nën pemët e purpurta.

Koha kaloi shpejt.

Me mauzoleun e purpurt, trishtimi ndahet në dysh.

Sipas njerëzve sezoni gjithashtu zbehet.

Lëreni atë në dashuri që është poshtërues.

Në barkë, u largova anash.

Me thjerrëzat e zbehura bien gjethet e verdha.

Me mauzoleun vjollcë një cep të qiellit.

U kthyem për të vizituar dhe për të parë hijet e pasdites.

Një herë të thashë të dua.

Më lër të jem i vetmuar gjysma e jetës sime.

Vajza që mori krahët e mauzoleut (foto: internet)

QËLLIMI I BIMËVE

Poezia: Bari i egër Dashuri Trishtim

Po kërkoj kujtime të vjetra

Në rrugë sapo i ke kthyer shpinën

Gjurmët e mia gjurmohen në fillim të rrugicës

Edhe dashuria atë ditë u prish.

Vite të gjata keqardhje përgjithmonë

Nuk them asnjë fjalë…kur jemi ndarë

Le të jetë tani si një geko në mur

Fatkeqësisht, dashuria nuk është më e pastër.

Histori dashurie kush e di çfarë?

Kaq afër njëri-tjetrit ndonjëherë nuk mund të them

Edhe pse u lëndova, nuk guxova kurrë të telefonoja

Të bësh dashuri duhet të presë lodhur.

Unë kthehem për të të përqafuar dhe për të marrë malli

Mauzoleumi i purpurt gjithashtu pret që njëri-tjetri të rrezatojë

Sa mizore ka kaluar koha

Por këtu… dashuria është zhdukur.

KUJTOJNI LULE ME GJUHË
Poezia: Toka e Tokës

Kthehu prapa dhe pastaj vjollcë një ngjyrë mauzoleu

Ajo dashuri mendohej të ishte e plotë

A e di dikush nga thellësia e çarjes?

Lëreni mërzinë të vërshojë

Sa herë kanë rënë petalet

Por ti, dashuria nuk është e zbehtë

Pjesën e thyer të dashurisë që e varrose në rërë

Dallgët dolën jashtë dhe u larguan në breg

Ne të dy kemi arritur në fund të moshës sonë të pafajshme

Ku janë momentet e takimit

Unë të shikoj me turp

Me mungon kaq shume dashuria, sa me duhet ta ndrydh ne zemer

Për të humbur njëri-tjetrin, ne nxitojmë të gjejmë

Vetëm sythi është ende në erë

Sot pasdite, vera përshkoi papritur rrugicën

Nga aty vijnë edhe kujtime të trishta

Fati ynë është si një gjethe që fluturon

Unë kam një grua dhe ju keni një ankorim të ri

Edhe pse lumturia nuk është ashtu siç e prisja

Por si arritëm kaq vonë këtu?

QËLLIM KUJTIMET ME GJUHËN

Poezia: Hoang Lan

U ktheva në mënyrën e vjetër

Shikimi i luleve të purpurta lëkundet me shumë kujtime

Ditën që të takova, të dhashë një lule të purpurt

Të buzëqeshësh me dashuri është kaq simpatike

Unë endem në rrugën e vogël duke u kthyer pas

Unë gjithmonë ndjek, ju më lejoni ta jap!

Rruga është e gjerë, vetëm ju jeni të qetë

Nuk mundem, të lutem tund me kokë!

Ditë pas dite në shtegun e vogël që keni kaluar

Lulet e kripura të purpurta tregojnë ngjyrën vjollcë

Ngjyra që dua, aroma e ëmbël e dashurisë

Diell, vezullim vjollce, vezullim

A lulëzojnë lulet e purpurta në mënyrën e vjetër?

Ngjyra e dashurisë tani është ngjyra e kujtesës

E dashur e dashur, a mund t’i dëgjosh të qarat e mia

Era tund degët duke menduar se je veç një hije…!

Më shumë përditësime…

1001 poezi Hoa Bang Lang Tim me dashuri dhe nostalgji
postuar nga
Trinh Thanh Bien, në
2016-03-14T04:59:00Z